De meid

66 TWEEDE BEDRIJF, TWINTIGSTE TOONEEL

Annemie:

Mot’k niet eerst de boodschappe opberge?

Cor:

Nee! — Vertel jij is: was m’n bureau gisteravond open of dicht, toen me vrouw 't huis uitging ?

Annemie (onnoozel-lachend):

Hè, meneer, mot'k daarvoor gaan zitte? Mevrouw heit toch zelf gezeid____

Cor:

Krijg'k antwoord?

Annemie:

'k Hei 'r niet op gelet____

Cor

Zoo heb jij 'r niet op gelet?

Annemie:

U heit van mevrouw gehoord dat ik geen sleutel hei____

Cor (ingehouden):

'k Heb twéé menschen gesproken, die gezien hebben dat't dicht was, en dat jij....

Annemie:

Da’s klespraat — d’r zijne geen geeste.... (de koffers ziend in

den hoek van de kamer) O! O ? 'k Begin nattigheid te voele

— hebbe ze achter me rug legge liege?

Cor:

Is 't gelogen, dat jou neef mijn sigaren....

Annemie (opstaand):

.... Geen woord van an?

Cor:

Hij heeft’t bekend!

Annemie:

Smerige vuile leuges! Hij lust geen segare. Hij pruimt enkel! Cor (scherp):

Ik zeg je één ding, Mie, en ’k zeg ’t je geen twééden keer, dat als je niet eerlijk bekent, binnen de tien minuten de commissaris-van-politie hier is, om te onderzoeken aan wiè de sleutel behoort, die in 't slot steekt — 'n sleutel die niét van mij is.