De meid

TWEEDE BEDRIJF, DERDE TOONEEL    43

Anne mi e (nabootsend):

Suscht?.... Jij maakt toch zelf’t gróótste leven 1 (verrast)

— Waar is me hond?

Stans (gedwee):

De hond?’k Geloof dat meneer 'm gisteravond in den kelder naast den gasmeter gezet heeft____

Annemie:

In de kelder naast de gasmeter? Hei-je die arreme stakker — dat zieke beest met z'n rematiek — in de kelder gezet.... In die

natte kelder waar alles schimmelt van 't vocht? Nee dat mot

ik....

Stans (haar bij de deur terugroepend).

— Wil je 'r asjeblief an denken, Mie, dat mènèèr thuis is.... 'k Heb om jou 'n standje te sparen de klok al 'n half uur teruggezet.... ’t Is kwart voor negen — 'r is nog niks gedaan — Versta je me niet? Leg de kachel an, asjeblief.

Annemie:

’k Kom, hoor! Eerst de hond!

Stans;

..,. Als meneer in 'n kamer zonder vuur____

Annemie:

— Je ken't toch zelf ook! 'k Mot alles nog omwassche...

Je hei 't méér gedaan____

Stans (bedwongen):

Leg je’m an, ja of nee?

Annemie:

Eerst de hond. In die smerige, natte kelder — naast de gasmeter— (af).

Stans (opent de vensters, gaat één enkel oogenblik door de achterdeur af, keert met veger en blik terug. Haar rok omslaand begint zij te schuieren).

Annemie (met gebalde vuisten, ingehouden~verwoed):

O jullie ellendelinge! Jullie beeste van mensche! Omjean

'n diér te wreke!,... (zakt op den stoel voor het schrijfbureau, snikt 't uit).

Stans (verschrikt):

Wat is 'r?