Ora et labora

85

Maaike. Dus as-die ’t soldatepakkie an heit ? . . .

Douwe.... Hèit-ie ’n schip vol geld, ken jij ’t te weeke legge....

Maaike. De goeie, goeie God geef dat-ze ’m na de West sture ....

Douwe. Ja. En dan is Hiddes meteen geholpe — Gisteravond, toen ze zoo blij ware dat de vaart open gekomme was, zóó gauw ope — niemand had ’t gedacht — hebbe ze dooie visch met visch water ge vrete — Sytske lee in ’r kooi....

Maaike (onrustig). Hiddes geholpe ? ... Hiddes mètèen geholpe ? . . .

Douwe. Die krijgt vijftig guldes in èlk geval.

Maaike (verbaasd). Van wie ?

Douwe. Van ’t handgeld ....

Maaike (heftig). Vijftig guldes van mijn cente!... ’n Varken met ’n gouwe oorijzer! Vent, je bin dol!

Douwe. Eeltje zeit ’t, ik nie.

Maaike (kwaadaardig). Eeltje! Eeltje! Eeltje is godbeter ’n kwajongen! Omdat-ie ’n oogie op de meid heit, op de meid met d’r gezicht dat nie deugt, op de meid die geen manspersoon met rust laat! Wel ja! Daar mot-ie mee ankomme! Da’s