Ora et labora

57

Maaike (hem een snee krentebrood toestekend). Gaan de kindren beter? Jij ben zoo in je sas!

Sytse. Beter ? Da-weet ’k nie. Maar as ’k krentebolle vreet, wordt ’t toch zeker nie slechter!

Maaike. Hei-je de dokter gehaald ?

Sytze. De dokter! As iemand vijftig jare is mot-ie z’n eigen dokter, z’n eigen domenee, z’n eigen awwekaat zijn ... .

Akke. Nou, Boukje heit erge koorts ...

Jeltje. Warm houe ... Zweete... Mazele is niks...

Hiddes. Mazele krijge al de kindere. Nimmendal.

Sytske. ’t Wordt ’n feest hier — d’r ken niemand meer bij — Zelle we niet wat zinge? — ’t Is haast schemer.

Froukje (’n mep brood in de hand, suf-leunend tegen de bedstee, zet klagend-onnoozel in)

Wil U, O God ! mijn dank betalen...

U prijzen in mijn avondlied,

Het zonlicht moge nederdalen,

Maar Gij, mijn Licht, begeeft mij niet.

Gij woudt....

(Gez. 180. — Wijze gez. 9).

(Douive zit lachend; Eelke kijkt in den vuurpot; Sytske, Sytze, Jeltje, Maaike, Hiddes en Akke vallen bij den twééden regel in.)