Ora et labora

55

vréte zoo as wij in de vene hebbe gedaan, da’k me klauwe van moeheid niemeer verzette kon — cat duurt langer as ’n dag — langer as twéé dage — dat duurt tot je voor goed in mekaar leit — Née, die an ’t kruis gesturreve is, heit’t niè zoo hard gehad as wij en duuzende, duuzende in ’t land — Die heit nóóit zoo gezete as jij, Hiddes, of as jij Jeltje, of as jij moeke. .. Die is nooit in de vene geweest — die heit niè gelege as Sjoukje om langzaam in de bedstee te krippeere, — die heit niè in ’t hennepzeel geloope om ’n schuit op ’n snikheete dag te trekke . . . (een stilte).

Maaike (kijverig). Je most je ooge uit je kop scliame om zóó te klesse.

Jeltje (angstig). Nee — jij mag de zoon van God nie met arme mensche gelijk stelle.

Hiddes (bot). Dat mag nie, nee — maar, maar de waarheid leit in ’t midden — ik hei d’r in de laaste dage wel is an gedacht, om ’n pot met kooltjes vuur in ’t roefie te zette en de naje dicht te stoppe en zoo slape te gaan — dan komt ’y geen morge ...

Maaike. Zijn al jouw zinne op de loop?

Jeltje. Ja, daar heit-ie al twéémaal over ge-sproke...

Maaike. En laat jij ’m zoo külle ?