Ora et labora

106

Jeltje. Da’s netjes — dat ha-je ons in ’n dichtgeknoopt zakkie motte brenge! Hebbe wij wat gevraagd ?. ..

Hiddes. Nee — nou kies je dinge die je nie bewijze ken — ’t komt onverwacht — onverwacht voor de schene. Daar doe ’k ’n eed op !

Eelke {driftig met de vuist op tafel slaand) .... ’k Had motte wete hoe-je je zou an stelle! Daar hèi-’k goddoome voor geteekend — zès jaar lang !

Maaike. Had nie geteekend!

Eelke (heftig). Moeder ! Jij bin nog nie waard____

Maaike {huilerig). Nou zie je! — Nou zie je! As we as honde op ^;t èige erf voor wat ons töekomt vechte — tegen indringers — tegen judassen — ja judassen binne jullie! Judassen! Me zoon anhale om je zak te spekke! .. .

Hiddes. Dat lieg-ie ....

Maaike. En zoo strakkies nog hei-’k de meid in me gekke goedheid bolle en kaas en koffie meegegeve....

Eelke. Pak an, Jeltje — {heftig) pakan!’kDoe ’t voor — voor — voor je dochter — die ’k hoop werom te zien ....

Jeltje {angstig). Nee — met zóóveel cente —