Ora et labora

103

eigen ouwers te kort doet.... ’n Zoon die vreemde mensche voortrekt.... (kwaadaardig) Jij bin geen zoon....

Watze (nijdig). Je ziet toch dat-ie over geen stroo te bewege is! .. . Gelijk heit je moeder (driftig), ja, gelijk! Dat is geen doen — nee, da’s jongeswerk! Van elleke gulden één kwartje, vijf en twintig cente an dat volk! Dat schip heit te veel walhout! De kerel is te lui om ’n poot te verzette!

Maaike. En de meid — de meid heit enkel spatten en gallen ! Ze zei op je wachte ! . ..

Eelke (driftig). Moeder ! . . .

Maaike (heftig). As je ’n cent, ’n cent an ze geeft.

Watze (grimmig). Wat donder — ’t is ongehoord — Vijftig guldes — As ’k jou was — en ’k sting in jouw plaats — dan brandde ’k ’t liever daar in de pot as me ouwers ’t vel over d’r oore te hale !

TWAALFDETOONEEL.

De vorigen, Hiddes, Jeltje.

Hiddes. Wel, wel, wel. Bin jij soldaat geworde!