Ora et labora

101

uit) .... Hij heit ’t pakkie an! Hij heit ’t pakkie an! (zoent hem). O, o, wat ziet-ie d’r uit... wat ziet-ie d’r uit! (verheugd). Ga je na de Wést?

Eelke. Nee, na de Oost.

Maaike. Da’s jammer!

Watze. Jammer! (op z'n borst kloppend). Ik hèi ze!

Maaike. Geef ze mijn te beware — jij mot weer is in de herreberg terecht komme ....

Watze (uitbundig-lachend). Honderd vijftig gul-des an brandewijn met suiker! Ha-ha-ha! Hall a-ha !

Maaike (verschrikt). Honderd — vijftig!(Watze en Eelke met argwaan bestarend). Honderd vijftig? En voor de Oost krijg-ie ommers ....

Eelke. ’k Hei vader al gezeid dat....

Maaike, (kijverig) Wou jij an Hiddes — an die klaplooper ? ... (Eelke knikt). An! An! fZiet het geld op tafel, wil er zich op werpen — driftig legt Eelke er de hand op).

Eelke. Blijf ’r af ’t binne mijn cente!

Watze. Ja — waar is waar — ’t binne zijn cente *

Maaike. Jouw cente! Jouw cente!

Eelke (nijdig). Maak geen hurrie om niks! ’k