De buikspreker

27

i^ste burger (voortdeklameerend) :

. . . „Tot zelfs het licht „Des daags lijkt in een starren angst ontwricht; ,,De knoppen sluiten zich bij 't wreed gebeuren ,,En bloemen sterven af door d ’eigen geuren. „Hier staart het oog en zwijgt de rede stil,

„Hier ...”

DE SOLDAAT :

Herr Cohn !

BUIKSPREKER :

Bitte ?

DE SOLDAAT :

les daat het laatste boelletijn van den oorlog ?

BUIKSPREKER :

Nee, een gedicht.

DE SOLDAAT:

Waat ies een Gedicht ?

BUIKSPREKER :

Ja dat is moeilijk om in twee woorden te zeggen — iets met metrum, rijm, alliteratie . . . ’n Metrum heeft een of twee voeten . . .

DE SOLDAAT:

Donnerwetter ! {bekijkt zijn been) . . . Twéé voeten ! Hohoho ! . . . Gischt! Puh ! . . .

BUIKSPREKER :

Kan je die hebbelijkheid niet afleeren ?

DE SOLDAAT :

Ik heb dorst.

BUIKSPREKER :

Ik ook.

DE SOLDAAT :

Aannemen !