Bloeimaand

6₄

ger as ze was, heit me wèl opgezocht — zij niet. En ze wéét, hoe ’k an d’r gehecht ben, ze weet hoe ze niks anders heit as mijn, geen vader, geen moeder, geen zusters, geen broers. Enkel mijn.

Zesde Tooneel.

Pietje. Koosje. Jan. Jeannette.

Jeannette. Pietje, waar is de tinnen kruik?

Pietje. Voor je neus, as je maar kijkt!

Jeannette. As je niet fatsoenlijk antwoorde ken, zal ’k ’t an mevrouw rapporteere.

Jan. Dat hoef je niet vóóruit te waarschouwe, dat doe je toch!

Jeannette. ’k Heb ü ’r niet bijgevraagd.

Jan. U zeit ’t dan toch. Je heb hier goddoome nog meer te stelle met de kinder-madam, as met madam zelf.

Jeannette (de tinnen kruik van de plank nemend en vullend). Dag Besje. Is u familie van Pietje?

Jan. Da’s hard, ze antwoordt niet eens!

Jeannette, ’k Denk dat ü beter conversatie in de stal kan voeren.