Bloeimaand

126

Cornelis {sussend). Geef ’r d’r zin!

Marre {rukt de bloemen van *t nachtkastje). Dan niet! Dan niet! Wat 'n flauwe streke! Dan krijgt *n ander ze. {breekt den tuil in tweeën, legt de êéne helft in Leuntjés handen) Daar. Die zijn voor jou! {driftig tot Koosjé) Nou behandel je me as 'n snotneus! Da’s ééns en niemeer! Dat zal ’k onthoue. {loopt driftig met de tweede helft van den tuil naar Mina) Hier — ook wat!

Betje. Ze ziet u niet, juffrouw. Ze is blind.

Marre {schrikkend). Blind?

Betje. Al jare, juffrouw.

Marre {bevreesd-angstig). Al jare ? .. .

Betje. Ja, ja.

Marre {besluiteloos). Ja, dan.... Ja dan.... Dan heit ze niks an bloeme. {staat 'n oogenblik in op-winding, bedwingt zich) .... Geef ’r dat {tast in haar beurs).

Betje. Dank u wel. Nou da’s ’n buitekansie, Mina.

Marre {gaat naar de deur, keert terug naar Koosjers bed, zegt, haar huilen bedwingend). Nou, groomoe! Motte we zoo van mekaar? ’k Hei toch genoeg beroerdheid gehad!