Bloeimaand

121

Cornelis. Geen goed geld! Wat kies je! (den rijksdaalder bekijkend) Geen goed geld? „God zij met ons”. God zij met ons. De koningin dr vader! En de hollandsche leeuw! Hèhè! Alleen de leeuw deugt niet — die most *n kikker weze — je heit hier niet ééne leeuw! (tot Marrê) Hei-’k gelijk, of niet?

Marre. Groot gelijk, hahaha!

Koosje. Wil jij voor mijn effe na kamer zéven-tig loope, Cornelis? En an Geertje, me kamer-vriendin, de portrette vrage, die ’k ’r hei te beware gegeve, as mijn wat overkomt?

Cornelis. Mot dat nou?

Koosje. Ja, dat mot nou. Anders rake ze in verkeerde hande, as ik ’r is niemeer ben. Die had ’k voor haar bewaard, ’t Portret van d'r vader, ’t portret van d’r moeder, ’t portret van ’r zussie.

Marre. Mot ik die meeneme?

Koosje. As je wat overkomt, houdt ’t Gestich alles. En portrette motte hier niet blijve. Ga nou, Cornelis — op zéventig — bij Geertje — die weet ’r van.

Cornelis. Goed, goed, ^Jk loop al.