Op hoop van zegen

late kappe om ’r weer te komme, weer genégerd te worde, weer uitgevloekt as ’n schooier, weer geregeerd as ’n slaaf... kniertje: Geert, Geert... Zeg toch niet zulke woorden, ’r Staat geschreven...

geert, grimmig: Geschreven! Stond ’r maar wat geschreven voor ons... kniertje: Schaam je... jo: Het-ie dan geen gelijk?

kniertje: As-ie fatsoenlijk was gegaan na de kommandant... geert: Hahaha! Je had matroos motte worde, moeder! Haha-ha! Fatsoenlijk? Ze ware blij dat ze me knippe en sjeeze konde! Toen ’k in de provoost zat, vonde ze krante in me bulle, die ’k niet leze mocht-en brochures, die ’k niet leze mocht-dat dee de deur dicht... Anders hadde ze me derde klasse gemaakt... kniertje: Krante, die je niet leze mocht?... En waarom las je ze dan?...

geert: Waarom? Goeie sul!... Ach-as ’k jouw onderworpen gezicht zie-snap ’k geen kans om te zeggen w&arom! Waarom de-sertere ze-waarom heeft nog geen twee weke vóór dat met mijn gebeurde, Piet de stoker twee van z’n vingers afgesnejen? Enkel om de lol! Moedwil! ’k Kan ’t jullie niet kwalijk neme-jullie wist niet beter en ik von ’t pakkie mooi-maar nou ’k hersens in me kop heb, zou ’k elkeen wel wille waarschouwe !-’n Kind, ’n kwajongen, die zich voor veertien jaar verbindt om te moorde...

kniertje: Om te moorde? Jongen, zeg toch niet zulke vreselijke dinge-je bent nog wat opgewonde... geert: Opgewonde? Nee... helemaal niet-eerder kapot. In Atjeh heb ’k meegevochte-’n arme verdommeling met ’n bajonet in z’n donder gestoken, dat ’t bloed in me oge spoot. Daarvoor kreeg ’k de Atjeh-medaille. Die kan je nog vinden in me pakkie. Geef is op! Jo raapt het pakje op. Barend komt binnen, kijkt toe. Waar zit dat ding? Rukt de medaille van z’n matrozenjekker, smijt haar uit het raam. Vort! ’t Heit lang genoeg op me borst geklungeld! kniertje: Geert! Geert! Wie het je zo gemaakt! ’k Herken je niemeer...

geert: Wié? Wie hebbe ’n stomme kwajongen, die geen tien kon tellen, voor véértien jaar geronseld? Wie hebbe ’m gedrild en

24