Allerzielen

13

Dr. Geert. Ja, ’t zal ’n hééle opluchting zijn, als ’t geval de deur uit is.

Nansen. ’t Geval ? ’t Geval ? — Nee, da’s bijzaak. ’k Meen ’t bed. Zie je, dokter, ’n geleend bed is niet alles. De koster is zoo vriendelijk geweest, zoo prachtig-gehumeurd____

Dr. Geert. Ha, ha, ha!

Nansen. Ha, ha, ha ! Dat valt me zoo uit me mond — zoo óngewoon van stemming — om één van z’n ledikanten hier heen te sjouwen en ’k heb ’r niet op kunnen slapen, haast geen nacht, Wat ’r in zit — veeren, kapok of hooi — ’k heb ’r geen verstand van — maar je zakt an alle kanten weg. Ja, ja. ’t Eenig-plezierige was — als je ’s morgens wakker kwam — de zee vlak voor je. Da’s ’n genot, ’t Water en de zon en de meeuwen.... Als me slaapkamer in te richten was voor studeerkamer, wisselde ’k dadelijk om. Dat kan niet. Heel jammer. We moeten maar hopen op ’n mooie nieuwe kerk met ’n betere pastorie. Ja, ja. En de patiënt? Babbelend bij me pijp — rook u? — nee? — vergeet 'k de hoofdzaak.

Dr. Geert Laten we zeggen, dat ze over ’n dag of vier opstapt. Vandaag mag ze op. De zuster zal ’r ankleejen.