109
Dr. Geert. Dat heeft ze niet.
(starend). Ik had geen voedsel.
Dr. Geert. Uw kindje was opgegeven.
Rita [kermend). Ik had geen voedsel -— ik heb geen schuld!
Dr. Geert. Niemand beweert dat.
Rita. Ik heb geen schuld — die vrouw — die vrouw — die — die ’t hoerekind niet meer voeden wou ....
Dr. Geert. Wees u kalm — neem afscheid van ’t kindje — laat ’t bégraven.
Rita. Nee. Nee. An vréémden geef ’k ’t niet.
Pleegzuster [naderend). Ben ik ’n vreemde geweest ? Laat mij ....
Rita [heftig). Je komt ’r niet in!
Dr. Geert. Moet ’t niet begraven worden?
Rita. Dat doe ’k zelf — tegen den avond — als jullie, vijanden, niet zien kunt waar.
Dr. Geert. Dat mogen we niet toelaten. Wees verstandig, of we zouen met geweld ....
Rita (uitbarstend).....Met geweld! Met geweld,