Vierde tooneel.
Thijs, Jacob, Sien, Lammersen.
Lammersen. Nee — nou is de lust ’r ’n beetje uit, om te zegge hoeveel d’r in ’n devisie op oorlogsterkte gaan, hahaha!
Thijs. An jou ken ’k nóóit merke, of je ’m om heb of niet....
Lammersen. Da’s ’t voordeelige van ’n manke poot, hahaha! Ik schommel toejoer! Man, as je wist hoe goed lache is, da-je ’r de trane van in je ooge krijgt! Ik heb meer gehuild as juillie bij mekaar — van de bakke die ’k uitgehaald heb en van de beste moppe die ze me vertelde ...
Thijs. De een dit, de ander dat — ik ben vedaag in ’n bui om me eeuwig te ergere....
Lammersen. Om je eeuwig te ergere? As je niet getrouwd was — met ’n best wijf, da’s verdomd waar! — zou ’k zegge: haal je wat an!
Thijs. Nou! Nou! Je vrouw is in de grond ’n redelijk mensch....
Lammersen. Ja, in de grond, hahaha!
Thijs. Dat lacht — dat het schik in z’n leven — bij God as ’k ’r dat van snap.... Ik heb me in geen jare en jare zoo oud gevoeld as de laaste twee maande. Alles ineens bij mekaar — (op Jacob wijzend) — dat met hém — schei d’r nou uit,
12