Het pantser

66

Mari. ’k Heb hoofdpijn, Martha...

Martha (z'n voorhoofd kussend) ... Daar heb ’k ’n prachtig middeltje tegen. Helpt ’t? ...

Mari (haar in z'n armen sluitend). Ik hou zoo razend van je, Martha.

Martha. Wacht nog effen — eerst je snor — die eene punt wijst altijd naar ’t zuiden.

Mari . . . Als ’k jou in m’n armen hou, als jij bij me ben, kan me niks gebeuren. — Heb je gehoord van vanmorgen ? .. .

Martha. Ach toe, praat ’r niet verder over, vent-lief — jullie hebben je kwaad gemaakt om niks ...

Mari. Om niks? ... Je weet toch dat ’k ...

Martha. Jawel. Jawel! — Heethoofd! Jij en je pa harrewarren den heelen dag. — Je heb volkomen gelijk gehad.

Mari. Meen je dat ? ...

Martha. Volkomen — vólkomen, ’t Is onzin dat ’n soldaat voor politieagent moet spelen... En schieten op menschen van je eigen plaats, née — groot gelijk!...

Mari. En heb je dat net zoo an jouw papa gezegd?

Martha. Nee, dat zal ’k ’m zeggen en hoe! Nog