Van Israelieten tot Israeliers

voor Nederlanders van het Israëlitische geloof. Het nationale begrip “Jood” had geen toekomst meer. Want op dit punt lieten de Decisiën niemand in het ongewisse.

“De Groote Sanhedrin beveelt aan alle Israëlieten van het Fransch Keizerrijk, van het Koningrijk Italië, en van alle andere landen, om met de onderdanen van eiken der Staten, waarin zij wonen, als met hunne medeburgers en broeders te leven, dewijl zij God als Schepper van Hemel en Aarde erkennen; om dat het de letter en de geest van onze Heilige Wet aldus wil.

De Groote Sanhedrin gelast aan alle de Israëlieten, als een wezenlijk Godsdienstigen en tot hun Geloof behoorenden pligt, de aanhoudende en bestendige uitoefening jegens alle menschen, welke God als den Schepper van Hemel en Aarde erkennen, welken Godsdienst zij ook belijden, van alle de daden van regtvaardigheid en liefdadigheid, waarvan hun de vervulling door de Heilige Schriften wordt voorgeschreven.

De Groote Sanhedrin stelt vast, dat een Israëliet, in Frankrijk en in het Koningrijk Italië geboren en opgevoed, en door de wetten dier beide Staten als burger behandeld, Godsdienstiglijk verpligt is, dezelve als zijn Vaderland te beschouwen, dezelve te dienen, te verdedigen, derzelver wetten te gehoorzamen, en zich in alle zijne handelingen naar de bepalingen van het Burgerlijk Wetboek te voegen; dezelve verklaart daarenboven, dat elke Israëliet tot den krijgsdienst geroepen, gedurende den tijd van dien dienst, door de Wet, van alle Godsdienstige gebruiken, die met dezelve niet over-eengebragt kunnen worden, ontslagen is.

De Groote Sanhedrin beveelt aan alle de Israëlieten, en in het bijzonder aan die van Frankrijk en des Koningrijks Italië, die tegenwoordig de burgerlijke en staatkundige regten genieten, de geschikte middelen op te spooren en bij de hand te nemen, om aan de jeugd de liefde tot den arbeid in te boezemen, en haar tot de uitoefening der kunsten en handwerken, als ook tot de vrije beroepen te leiden; dezelve noodigt, daarenboven, de Israëlieten der beide Staten, van Frankrijk en Italië, uit, grondeigendommen aan te koopen, als een middel om zich te meer aan hun vaderland te hechten; van bezigheden af te zien, welke de menschen in de oogen hunner Landgenooten ver-foeijelijk en verachtelijk maken, en alles te doen, wat van ons zal afhangen, om hunne achting en toegenegenheid te verwerven.”

Als nog geen tien jaar later Napoleon al lang op St. Helena zit, worstelen in West-Europa de Israëlieten nog steeds met een vraagstuk dat met de dag scherper schijnt te worden. Anders geformuleerd: Europa had blijkbaar de Emancipatiedroom van de late 18e eeuw niet in reële categorieën verwerkelijkt. Er schortte iets! En een onoverzienbare hoeveelheid literatuur zal in de komende anderhalve eeuw tevergeefs proberen licht te werpen op de

13