Dichter in Delft
Dichter in Delft. Dichter bij
het mompelen der bronnen. Men voelt gruis
tussen de vingers, hoort de stille trom
waarmee geslachten zijn verdwenen, slaat
overal hoeken om waar licht
tot schaduw wordt verdund, ontglijdt
zichzelf en komt als vreemdeling terug,
getuige van een onbewogenheid
die achter schijngestalten haar bewind
in het verslindende gevestigd houdt.