Grondtoon

Later

Later, mijn kinderen baden van haren tot voeten in de zon, trillen inwendig van levende woorden, lopen de wind in het gezicht, drinken totdat de bodem van de wereld openligt.

Misschien wanneer hun uit

een wolk, een boom, schaduw toe valt,

herkennen zij de stilte die

mij opgenomen heeft,

de taal die met mij stierf en nu

in hen tot adem is geworden, warmte

achter hun mijmerende oogopslag.