Rode maan
Een maan, een bloedvlek, een druppel pijn.
Ik denk aan mensen, onherhaalbare gezichten wier doodskreet zonder echo bleef, windspoor tegen een donkerende lucht.
Heel hun vernielde warmte lijkt saamgelopen in die wond aan het voorhoofd van de nacht.
Er stijgt koelte uit de grond.
Kloven en stilten tot diep onder mijn voeten. Ik weet dat elke schrede over doden gaat.