Nachtblauw
Stilstaan
Stilstaan en vergeten dat het werelduur nog gaande is, alleen de tekens lezen van hemel en wind, of met de grond in zwijgen zijn vereeuwigd.
De zee stroomt al donkerder in mijn oren en voert mij langs de uitvalswegen van het heelal: geheim rijst uit geheim, zonnen zonder gloed, bergen vol stilte.
Ik zie en luister nauwelijks, ik ken
mijn stem niet meer, de grenzen van de nacht
hebben hun samenhang verloren.
Mijn voeten rusten op de watergrond.
37
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.