STORMEN EN STILTEN
Mok heeft zich in de rij der Ne/ derlandse dichters steeds doen kennen als dichter van het rustig gerhythmeerde, ietwat weemoedige vers met als centraal thema het menselijk tekort, het onvolkomene van het leven, staande in het teken van de ^romantische droom.
Nadat de dichter in acht jaren niet heeft gebundeld is thans Stormen en stilten voltooid, een bundel die een vervolmaking te zien geeft van Mok’s zo eigen dichterschap. De hier bijeengebrachte verzen geven een verrijking te zien van het beeldend vermogen van de dichter, een verdieping van zijn levensvisie, terwijl het geheel wordt gedragen door een welhaast voorname rust. Hierdoor sluit de/ ze bundel aan bij een grote Neder/ landse poëtische traditie, terwijl wellicht meer dan ooit bij Mok het geval was, zijn beleven van het hedendaags gebeuren erin weerspiegeld wordt.