Laat getijde
Het water stijgt
Overal wind. Het huis verschuift in zijn voegen. De botten kraken in het lichaam dat nog mee wil, zijn laatste winter tegemoet.
Langs de ramen druipt de dag naar zijn einde, tranen zonder verdriet. Men denkt aan stormen van eertijds, een zee die bulderend toesprong, mensen struikelend over hun voeten, meeuwen die verlatenheid uitriepen, krijsende snippers.
Het water stijgt
en spoelt de tijd weg, het wrikt
de deuren een voor een kapot.
32
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.