Gedenk de mens

Titel
Gedenk de mens

Jaar
1957

Overig
poezie

Pagina's
71



Mond van een mens

Mond van een mens, getande vrucht die zich geen dood kan eten aan het leven, immer bereid zijn bloed te geven: de ruimte bijt hem blindelings terug.

Stom tweegevecht zonder getuigen.

De lucht wordt aldoor witter, aan de rand der aarde opent zich de wind; langzaam en niet te stuiten zuigt hij het uitgebeten vlees tegen zich aan. De lippen blijven rauw van lust, de stem zegt hees: liefde, morgenuur - alles wat voorbij en ongeschapen is. De luchten worden van steen, het lijf een dorre tak. Alleen de mond kan niet bedaren.

7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.