Bergen aan Zee
Bergen aan Zee - men staat op benen midden in
dagen met grote witte ogen,
men blijft de wereld trouw omdat zij
warmte noch schaduw biedt,
alleen een handpalm
vol zand en wind die in ontwaakte oren
een stem doen trillen van geroest metaal.
En als men ogen sluit, rust men op golven van zee en hemel, met verlengde leden wier einde in de ruimte overgaat.
52