Zangen van hoop

MEITROOST (voor de werklooze A. N. B.-ers)

in 1914

’n Zang, ’n zang van weergeboorte,

'n zang die u, uw Vrijheid meldt, mijn makkers zoo terneer gestooten,

mijn vrouwen, moeders zoo ontsteld.

Zie 't hert dat van den berg neerviel in ’t diep ravijn, staat op, staat op! het likt de bloedgeschonnen hiel het heft den schrikkensdonkren kop: en o zoo goud straalt bergenhoog de zon, de zon! en stroomt en glanst en bovenheen de donkre toog de Alpenbloeme sneeuwwit kranst.

Zoo zing ik u mijn Vrijheidslied, mijn makkers arm vandaag en moede, gij ziet de hooge zonne niet, de bergbloem kunt gij niet bevroeden.

Maar zooals morgen nieuwe dag voor uw doffe oogen op zal blinken zooals die weer in 't nachterag tot nieuw opluistren zal verzinken; —

Zoo zullen eens uw tuinen bloeien, eens, voor der zon volblank gelaat: angst zal niet zijn, dagen vergloeien zonder misdaadsmet af blakering van haat.

En uwe kinders zie ik weiden

tot glansrijk veld, ’t zal blinkend zijn!

Al wat uw donkre oogen schreiden zal hun tot bloem, tot vreugde zijn.