Kippesoep was ondenkbaar zonder saffraan

Tamarah Benima, journaliste bij het Nieuw Israëlitisch Weekblad en zelf behorende tot de jongere generatie, interviewde in de loop der jaren een groot aantal oudere joodse Nederlanders. Het doel van deze interviews was om door middel van de persoonlijke herinneringen van verschillende mensen een beeld te krijgen van het joodse leven in Nederland in de eerste decennia van onze eeuw.

Dit resulteerde in een aantal boeiende (auto)biografische verhalen, waaruit telkens weer blijkt dat alleen in de herinneringen van enkelen die joodse wereld een gevulde, complete wereld gebleven is. Die wereld van joodse jeugdverenigingen, theaters, boksclubs, van kosjere koetjes, kwebbelende tantes en levenswijze sjnorrers, toen de atmosfeer nog doordrenkt was van joodse betekenissen - die wereld bestaat niet meer; althans in Nederland niet meer.

Tamarah Benima: „Tijdens het interviewen ben ik - onbedoeld, niet onverwacht - keer op keer gestoten op die waarden. Zelfs in de herinneringen kwam hun kracht naar voren. Zo sterk dat ze de geïnterviewde soms, mijzelf meestal diep raakten. Dit boek te schrijven is daardoor uiteindelijk geen treurige zaak geworden. Toegegeven: de vorm die het joodse leven had gevonden vóór de Tweede Wereldoorlog bestaat niet meer. Wat waarde in zich droeg, werd vernietigd. Maar de waarde zelf bleef bestaan. Dat heb ik ervaren tijdens het schrijven. Ik hoop dat de lezer het ervaart tijdens het lezen van dit boek.”