Auteur /Israël Querido

Israël Querido werd 1 oktober 1872 geboren in de voormalige Amsterdamse Jodenbuurt. De Querido’s behoorden tot de Portugees-Joodse families die sinds de 17e eeuw in Amsterdam woonden. Israël’s vader, Aron Querido, was diamantslijper. Tegen de tradities in verliet het gezin Querido de zogenoemde ‘Jodenhoek’ (de Joodse buurt) en vestigde zich in de Roetersstraat, in een destijds nieuwe buurt.
De jonge Israël was een autodidact. Op zijn 14e moest hij van school om geld te verdienen. Overdag werkte hij, ’s avonds schoolde hij zichzelf, om het gemiste onderwijs in te halen. De ‘gansche wereldliteratuur’ had zijn grote interesse.
In zijn jonge jaren schreef Querido poëzie. Onder het pseudoniem Theo Reeder verschenen in 1893 en 1894 twee gedichtenbundels. Zijn eerste proza was ‘Levensgang’ (1901), een lijvige roman, in twee delen, over het Amsterdamse diamantwerkersmilieu, het milieu waar hij zelf uit voortkwam.
Als schrijver beschouwde Querido – die in 1897 lid was geworden van de SDAP – zichzelf als een socialistisch kunstenaar die vanuit zijn persoonlijke achtergrond de belevingswereld van de arbeidersklasse schetste. In zijn volgende roman, ‘Menschenwee’ (1903), beschreef hij vanuit zijn socialistische visie het plattelandsproletariaat in de bollenstreek.
Querido ging bij het schrijven van zijn romans niet over één nacht ijs. Hij oriënteerde zich grondig. Voor ‘Menschenwee’ ging hij zelfs een tijdje in de bollenstreek wonen.
Datzelfde deed hij voor zijn romancyclus ‘De Jordaan’, een epos in vier delen, verschenen tussen 1912 en 1925. Om de taal en de zeden van de mensen te bestuderen, ging hij in 1906 voor een aantal jaren in de Jordaan wonen. Deze vierdelige serie, ‘De Jordaan’ (1912), ‘Van Nes tot Zeedijk’ (1915), ‘Manus Peet’ (1922) en ‘Mooie Karel’ (1925) is zijn bekendste en meest succesvolle werk. De boeken beleefden vele herdrukken.
Querido was een controversiële figuur. Behalve poëzie, proza en essays schreef hij ook veel kritieken. Mede hierdoor werd hij ofwel diep vereerd, ofwel hartstochtelijk gehaat.
De laatste jaren van zijn leven waren geen vrolijke jaren. Zijn vrouw en hun verstandelijk gehandicapte zoon werden verpleegd in de psychiatrische inrichting ‘Het Apeldoornsche Bosch’. Querido overleed in 1932. Hij werd slechts 59 jaar.