Auteur /Hartog Beem

Hartog Beem werd 13 december 1892 geboren in Harderwijk. Hij groeide op in een traditioneel Joods gezin. Na de lagere school deed hij mulo en vervolgens de kweekschool. Hij werkte als docent in Den Helder en Zierikzee, terwijl hij in de avonduren een studie m.o. Duits afrondde. In 1920 trouwde hij met Rosette Kannewasser. Van 1925 tot 1958 was Beem (met uitzondering van de oorlogsjaren) leraar Duits aan de gemeentelijke hbs in Leeuwarden. Beem was, waar hij ook woonde, actief betrokken bij de Joodse gemeenschap.
Zijn schrijverscarrière begint Beem na de oorlog. Hij woont dan met zijn vrouw in Hilversum. Van zijn hand verschijnen boeken over kleine Joodse gemeenten buiten Amsterdam (de mediene), het Jiddisj, maar ook over oorlogspleegkinderen, Israël en zionisme en de (anti)-Joodse woorden in Van Dale. Behalve kenner van Joden in de mediene was Beem een veel geraadpleegd expert op het gebied van Nederlands-Jiddisj, een combinatie van Hebreeuws, Middeleeuws Duits en Nederlands. Klassiekers van zijn hand zijn Jerosche, Jiddisje spreekwoorden en zegswijzen uit het Nederlands taalgebied; She’erith, Resten van een taal, een woordenboekje van het Nederlands Jiddisj en Uit Mokum en de Mediene, Joodse woorden in Nederlandse omgeving. In opdracht van Jad Wasjem geeft Beem de aanzet tot de uitgave van Pinkas Hakehillot Holland over de geschiedenis van de Joden in Nederland. Verder schreef Beem jarenlang columns in het Nieuw Israelietisch Weekblad. Hij doet dat onder het veelzeggende pseudoniem Af-al-pi-ken (vert.: ondanks alles ja).
Leed bleef hem niet bespaard: hij overleeft zijn drie kinderen. De oudste overlijdt door een auto-ongeluk vlak vóór de oorlog en twee kinderen worden tijdens de oorlog vermoord in een vernietigingskamp. In 1973 overlijdt zijn vrouw Rosette. Beem zelf overlijdt op 1 december 1987, 12 dagen voor zijn 95e verjaardag.